Ağlamak ve karanlık meselesi

Oda kapılarımızın yarıdan yukarısı düz camdı ve perde takılıydı, böylece ışık salondan odalara dağılırdı. Yorgunluktan ve ışıktan uykuya dalamayan annem, içeriden “şavkı söndürün” diye seslenir. Kışın soğuğunda sıcak yorganın altından çıkıp lamba söndürmek için sen-ben kavgasından sonra birinin hızla koşup, hızla ışığa tokat atarcasına vurup, aynı hızla sıcak yorganın altına girmesiyle şavk kapatılır. Zınk diye bütün sesler, görüntüler kesilir.

Sonrasında ışık, eşyaların silüetleriyle yavaşça kaybolurken yerine karanlığa bırakır. Gözlerimiz de bu görevinden sonra karanlıkta görmeye hazırlanırken eşyalar pencereden vuran ayın şavkı ile belli belirsiz yeni şekillerine bürünür. Yorgan altı sohbet fısıltıları da yavaş yavaş uyku seslerine dönüşür… Ve dinginlik.

İçimde bir yerlerde bencileyin olan sebeplerimi benden izin almadan, bazen yavaş bazen hızlıca burkan kimliği belirsiz bir duygu önce boğazımda bir düğüm oluşturur ve ardından birkaç damla gözyaşı olup akar. Getirdiği hafifleme ne hoştur. Aynı, şavkı söndürdükten sonra beynimizin gözlerimize sundurduğu ışık oyunlarından olan görsel şöleni izlerkenki keyif ve huzur gibi. Birbirlerine çok benzetirim.

Fiziksel acıdan ağlamalar bilmem ben, ağlamak insanın her türlü duygusu ile ilgilidir. Bu yüzden göz pınarlarında her daim iki damla gözyaşıyla dolaşan insanları gerçekçi bulmam, hiç sevmem. “Bu ne şimdi, kes şunu” diye çıkıştıklarım da olmuştur. Ağlayacaksan okkalı bir sebebin olacak, yakışıklı ağlayacaksın. Gözyaşların müjgânlardan kendini koyverirken, içinde seni burkan, sencileyin olan sebeplerin de olgunca geri çekilip, vakurca yerlerini alacaklar.

*  *  *

Şavkı söndürünce ya karanlıkta kalacağını bilip gözlerini yumarsın ya da etrafına bakmaya devam eder olan biten her şeyi izleyip aydınlıktan karanlığa geçişin ve nesnelerin karanlıktaki güzelliğini seyredersin. Gözlerini yummazsan ışıksızlığın da ihtiyaç olup korkulacak bir şey olmadığını, perdeyi ya da gözünü araladığında ayın şavkının sana eşlik edeceğini görme şansına erişirsin.

Ağlamanın fiziksel ve duygusal zayıflık olduğunu düşünen fikirsiz insanlara bakmayın siz. Hele erkeklerin ağlamasını ayıp sayanları siz kınayın. Bir de o erkek sizin için ağlıyorsa, görülesi bir duygu durumudur. Aşk acısından ağlayan bir erkeği izlemek duygusal açıdan görsel şölen. Eğer bu erkek yukarıda bahsettiğim gibi gözünde iki damla yaşla dolaşanlardan değilse, bu doğru kişiyle yaşam paylaştığınız anlamına da gelir.

Işığın yavaşça çekildiğini, karanlığın ve ardından gelen ayın şavkının size sunduklarını, ağladıktan sonra olgunca geri çekilip vakurca yerlerini alan duygularınıza bakın siz.

Ağlamak ve karanlık öz sebepleriyle birer ihtiyaçtır, duygularınızı olgunlaştırır.

Sevgiyle kalın dostlar…