İtibardan tasarruf edilmeyince ne oldu?

İtibar nedir:

1- Saygı görme, değerli bulunma, güvenilir olma.

2- Borç ödemede güvenilir olma durumu.

3- Bir kişinin, grubun, örgütün, kurum ve kuruluşun üstünlükleri ya da yetersizlikleri konusunda oluşan genel kanı, değer, önem, nam, şöhret vb. dir.

Toplum olarak “İtibar” kavramı ile birçok şeyi ilişkilendirmeye çalışsak ta temelde “Saygınlık-Saygın” olma durumunu ifade eder. Literatürde başka tarifleri de vardır muhakkak ama ilk çıkan arama sonucunda bu üç tarifi yazmam yeterlidir sanırım.

Günümüzde batmış iş adamlarının son model en pahalı araçları bindiğini, işleri kötü olan bir esnafın ucuz sigara yerine en pahalı sigarayı göğüs cebine koyup sanki ben batık değilim, bakınız hala zenginim diye haykırmaya çalıştığını görüyoruz.

Bu yapılan şeylerin sonucu dolandıracak ve haksız kazanç sağlayacak bir sonuca ulaşamayan iş adamını yada esnafı itibarlı görünmek için yaptığı bu durumlar kurtarmaz.

Sayın Cumhurbaşkanımız, “İtibardan tasarruf edilmez” sözü ile Osmanlının lale devrindeki itibarlı görünmek için borç alınarak yapılan gösterişli sarayları kastettiğini zannetmiyorum.

Yine itibarımızı korumak için, “Borç ödemede güvenilir olma durumundan” da bahsettiğini zannetmiyorum.

Satırlarının arasında söylediği gibi, dışarıdaki ülkelerin bizim saraylarımıza geldiklerinde zengin olduğumuzu anlamalarını istediğini düşünüyorum.  Bu bir niyet okuma değil. İtibar konusunda, sözlerini geriye dönüp incelediğinizde göreceksiniz.

Ülkemin itibarı konusunda, uluslara arası ilişkilerde, sadece birkaç konuda çok önemli adımlar atıldığını, Rusya, İran, Çin ile sağlıklı ilişkiler kurulmaya çalışıldığını, Bizi itibarsızlaştırmaya çalışan ABD karşısında, daha isabetli kararlar almaya çalışıldığını görüyoruz.

İtibarın ikinci tarifinde “Borç ödemede güvenilir olmak” durumu var ya işte o çok önemli bir durum. Kişiler, Kurumlar ve Devletler için en önemli olanı da bu olmalı. Borcunu vaktinde ödemek itibarını en önemli özelliğidir. Bunun bir tık üstü ise borç alır durumdan borç verir duruma geçmektir.

İtibarın parasal yanını böylece basit olarak incelediğimizde ülkemin itibarının nerelerde olduğunu hepimiz farkındayız. Üreten her fabrikalarını satarak saraylar yapan bir ülkenin itibarından bahsedilebilir mi sizlere bırakıyorum.

Öte yandan, İnsanların da, kurumların da, devletlerin de, itibarının sosyal hayatta insan haklarına verilen önemde saklı olduğu bir gerçektir.

İnsan hakları konusunda ve özgürlükler konusunda sıkıntı varsa, mesela, karısına çocuklarına ve çevresindeki canlılara iyi davranmadığı bilinen bir insan ne kadar paralı olursa olsun, itibardan yoksun olarak kabul edilir.

Devleti yönetenlerin, Vatandaşına verdiği değer, açlık sınırının altında ise, Adalet yandaşlara farklı, sıradan insanlara farklı ise, hatta insanlar sorgusuz sualsiz aylarca, yıllarca hapishanelerde yatabiliyorsa bu devletin uluslararası konjonktürde, itibarlı sayılması mümkün değildir.

Değerli okurlarım,

İtibar bir insanlık, kültür, medeniyet ve yürek işidir. Kendileri vekil oldukları halde, koca bir ulusun vatandaşlarına, asil olduklarını unutturan, yapılması gereken her hizmeti lütufta bulunmuş gibi anlatan ve kendilerine oy vermediklerinde hakaret eden bir zihniyet medeni değildir, itibarlı olamaz.

Başka bir açıdan, 80 milyon asil ve yoksul, insanın üzerinde, Bir Milyonluk her ihtiyacı görülmüş ve kaymağını yiyen, vekil ve adaletsiz bir gurubun olduğu adaletsiz bir sistemde kendinizi itibarlı sayamazsınız.   

Koca bir ülke, esnafıyla, köylüsü ile, sanayicisi, emeklisi, memuru, işçisi ile elinde bulunan varlıklarını nasıl satmadan hayatımızı idame ettirebiliriz diye düşünürken ve her türlü tasarrufu dener duruma gelmiş iken; siz yukarıdaki bizi yönetenler, itibarımızı yanlış şekilde koruyacağız diye israfa devam edemezsiniz.

“İsraf haramdır.”

İsraf Osmanlının da sonu olmuştur.

Bizimde sonumuz olmadan her yönden tasarruf etmek zorundayız.

Aksi halde bütün dünya bizim ne durumda olduğumuzu zaten bilmektedir, daha komik ve gülünç duruma düşmeden; onulmaz yaralar açılmadan bütün kurum ve kuruluşlar, bu asil milletin yaptığı gibi, tasarrufa gitmelidir.

Kaldı ki biz asiliz, siz, bizim oylarımızla seçtiğimiz, bizi yönetmek için seçilen vekilimizsiniz.     

Bizlerden daha çok harcama yetkiniz yok.

Bizden izinsiz maaşlarınızı yükseltme yetkiniz yok.

Bizler yoksulluk çekerken, lüks içinde israf etme yetiniz yok.

Üretim araçlarımızı satarak saraylar yapma yetkiniz yok.

Kendi ülkemizin insanı yoksulluklar içinde cinnet geçirip, intihara yeltenirken, ödeneklerinizi altı ayda bitirip, bir o kadar daha ödenek çıkarmaya hakkınız yok.

Gariptir siz bunların hepsini biliyorsunuz ve bu adaletsizlikleri üç günlük dünyada aç gözlülüğünüzden dolayı ahiretinizi kaybetme pahasına yapıyorsunuz da;  Asil Millet haklarının ne olduğunu ve kendisinin asilliğini bilmiyor.

Öğrendiğinde bu dünyada işiniz zor.

Öğrenmediğinde ise  sonunuz Allah’a kalır, ama itibarsızlaştırdığınız, sadece sizler değilsiniz, koca asil bir milleti itibarsızlaştırıyor ve geleceklerini rehin olarak, zengin görünmeye çalıştığınız borç istediğiniz ülkelere veriyorsunuz.